بیانیه فرناندو آریاس، مدیرکل سازمان منع سلاح‌های شیمیایی، به مناسبت سی و هشتمین سالگرد حمله شیمیایی سال 1366 (1987) به سردشت، ایران 

لاهه، هلند - ۲۸ ژوئن ۲۰۲۵ - باعث افتخار من است که امروز در این مناسبت رسمی با شما صحبت کنم.

در این روز، ۲۸ ژوئن، ۳۸ سال پیش، مردم سردشت در معرض حمله‌ای با وحشیگری غیرقابل تصور قرار گرفتند.

استفاده گسترده از گاز خردل باعث کشته شدن بیش از ۱۰۰ نفر، که بسیاری از آنها کودک بودند، شد.

همچنین زندگی هزاران نفر را که همچنان با جراحات و آسیب‌های روحی دگرگون‌کننده زندگی می‌کنند، نابود کرد. امروز و هر سال، سازمان منع سلاح‌های شیمیایی در بزرگداشت قربانیان این حمله جنایتکارانه با مردم سردشت ابراز همبستگی می‌کند.

از طرف سازمان منع سلاح‌های شیمیایی، مایلم مراتب تسلیت صمیمانه خود را به قربانیان، خانواده‌های آنها و همه کسانی که همچنان از این جنایت رنج می‌برند، ابراز کنم.

یادآوری تراژدی سردشت فرصتی است برای تأمل در مورد اینکه چرا تلاش‌های جمعی ما برای رهایی جهان از سلاح‌های شیمیایی بسیار حیاتی است.

پس از چنین جنایاتی بود که جامعه بین‌المللی، متحد با یک هدف مشترک، اقدام قاطع و جمعی انجام داد.

کنوانسیون سلاح‌های شیمیایی در سال ۱۹۹۷ لازم‌الاجرا شد و یک دسته کامل از سلاح‌های کشتار جمعی را ممنوع کرد و نهاد اجرایی آن، سازمان منع سلاح‌های شیمیایی، در همان سال ایجاد شد. از آن زمان، ما شاهد پیشرفت قابل توجهی در تحقق هدف کنوانسیون بوده‌ایم.

در ژوئیه ۲۰۲۳، ما انهدام تمام ذخایر سلاح‌های شیمیایی اظهار شده توسط کشورهای دارنده را تکمیل کردیم. این کار تحت راستی آزمایی دقیق بین‌المللی مطابق با کنوانسیون انجام شد.این دستاورد به جامعه بین‌المللی اطمینان می‌دهد که چنین سلاح‌هایی دیگر نمی‌توانند مورد استفاده قرار گیرند.

با این حال، علیرغم موفقیت ما، تهدید ظهور مجدد سلاح‌های شیمیایی واقعی و رو به رشد است.

در سال‌های اخیر شاهد استفاده و تهدید به استفاده از سلاح‌های شیمیایی در تعدادی از کشورها، از جمله توسط بازیگران غیردولتی، بوده‌ایم.

پیشرفت سریع علم و فناوری خطرات جدیدی را ایجاد می‌کند که تدوین‌کنندگان کنوانسیون نمی‌توانستند پیش‌بینی کنند.

در این شرایط، ما باید تلاش‌های خود را دو چندان کنیم تا اطمینان حاصل کنیم که دیگر هرگز شاهد چنین روش‌های وحشیانه و غیرقانونی جنگ یا اقدامات تروریستی نخواهیم بود.

در ۱۷ ژوئن، ما صدمین سالگرد پروتکل ژنو را گرامی داشتیم. آن پروتکل که استفاده از سلاح‌های بیولوژیکی و شیمیایی را در جنگ ممنوع می‌کند، در سال ۱۹۲۵ یک پیشرفت بزرگ بود. با این حال، متأسفانه، سردشت یادآوری آشکاری است که خود قوانین همیشه کافی نیستند.

تنها اقدام جهانی هماهنگ از طریق نهادهای بین‌المللی قوی، هنجار جهانی را حفظ خواهد کرد.

به یاد قربانیان و به افتخار بازماندگان این حملات شیمیایی است که ما عزم خود را برای دستیابی به جهانی عاری از سلاح‌های شیمیایی - برای همیشه - تقویت می‌کنیم.

سومین نشست از سلسله نشست‌های آشنایی با سازمان‌های بین‌المللی با موضوع آشنایی با سازمان منع سلاح‌های شیمیایی (OPCW) در تاریخ دوشنبه پنجم خرداد یکهزار و چهارصد و چهار در محل موزه صلح تهران برگزار شد. 
در ابتدا آقای شهریار خاطری، کارشناس ارشد پیشین سازمان منع سلاح های شیمیایی و مشاور آموزشی این سازمان به معرفی ساختار و بخش‌های مختلف آن پرداختند و از تجربه همکاری خود با این سازمان دقایقی سخن گفتند. سپس آقای نبی آزادی نماینده مرجع ملی کنوانسیون سلاحهای شیمیایی از وزارت امور خارجه در خصوص چگونگی اجرای کنوانسیون در ایران، و همچنین ساختار، اقدامات و عملکرد مرجع ملی در سال‌های اخیر سخنرانی کردند. سپس در ارتباط زنده ویدئویی با مقر سازمان منع سلاحهای شیمیایی، خانم الیزابت وچتر مدیر روابط عمومی و سخنگوی سازمان در مورد نقش سازمانهای مردم نهاد و دانشگاهیان در پیشبرد اهداف سازمان و ارتباط و تعامل سازمان با جامعه مدنی در سالهای اخیر سخنانی ایراد کردند و سپس پرسش و پاسخ با حضور ایشان و یکی از کارورزان جوان این بخش برگزار شد.

با توجه به اینکه مخاطب این سلسله نشست‌ها نسل جوان هستند، موقعیت‌های شغلی و کارورزی سازمان نیز بررسی شد و خانم محدثه جهانگیری از تجربه‌ی کارآموزی یکساله خود، شامل همکاری با بخش‌های مختلف سازمان و شرکت در رویدادهای علمی-پژوهشی در این بازه، سخن گفتند.همچنین خانم سحر تفرشی بعنوان نماینده موزه صلح در دو کنفرانس سالیانه اخیر در لاهه در مورد تجربه خود در برگزاری رویداد جانبی و ارائه بیانیه در کنفرانس به همراهی همسر یکی از جانبازان شیمیایی صحبت کردند و در فواصل برنامه ویدئوهای کوتاهی مرتبط با موضوعات بخش شد.

در پایان به شرکت کنندگان گواهی دو زبانه حضور در برنامه اعطا شد.

حمله رژیم صهیونیستی (که عضو هیچکدام از معاهدات بین المللی خلع سلاح نیست) به مراکز هسته ای ایران ( که عضو معاهده منع اشاعه-NPT- و پایبند به مقررات آن بوده و هست) و نیز هدف قرار دادن مناطق مسکونی و غیر نظامیان، نقض صریح منشور ملل متحد و قوانین بین المللی بوده و بدون شک جنایت جنگی است. ادامه این حملات با حمایت برخی از کشورهای مدعی حقوق بشر و سکوت مجامع بین المللی در برابر این جنایات هم شاهدی بر این گفته رئیس کمیته بین المللی صلیب سرخ، خانم اشپولیاریچ است که چند روز پیش اظهار داشته بود: حقوق بشردوستانه بین المللی در حال تهی شدن از محتوی است...

موزه صلح تهران ضمن محکوم کردن این حملات از سوی رژیمی که ثابت کرده دشمن صلح و امنیت بین الملل است و هیچ احترامی برای مقررات بین المللی قائل نیست، خواستار اقدام فوری جامعه جهانی برای توقف این حملات است.

موزه صلح تهران آرزوی سربلندی و پیروزی برای وطن عزیزمان ایران را دارد. به امید اینکه به زودی زندگی در صلح و آرامش به کشور بازگردد.

موزه صلح تهران – 27 خرداد 1404

موزه صلح تهران، سلسله نشست‌های آشنایی با سازمان‌های بین‌المللی را برگزار می‌کند.